Daniël Maes (74), norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.
.
Goede Vrienden,
Het blijft hier bijzonder onveilig en nooit geziene, grootschalige militaire acties zijn gaande tegen rebellen in onze regio. We blijven gevangen in ons klooster van Mar Yacub, waarbij elke stap naar buiten fataal kan zijn. De terroristen zijn zeker nog niet klein en de ergste soort heeft hier een stevige stek in ons dorp en de omgeving.
We zullen afwachten wat de toekomst zal brengen.
Dit wilde ik jullie meedelen.
Van harte.
P. Daniël.
.
Vrijdag 19 – donderdag 25 april 2013
Er wordt hard gewerkt om enkele kleine icoontjes klaar te krijgen. Aan de houten plaatjes wordt een kunstige vorm gegeven en ze worden met overvloedig goud versierd. Alles gebeurt boven in de zaal boven de kerk. De kinderen hebben ondertussen enkele matrassen aangesleept waarop ze hun zenuwen kunnen botvieren. Ik begrijp niet hoe de zusters rustig kunnen doorwerken terwijl zij een oorverdovend lawaai maken. Maar goed, morgen, zaterdag, mogen de kinderen heel de zaal proper maken waardoor ze een ganse en lange voormiddag zoet zijn. Daarna moet weer dringend gewerkt worden aan de twee grote iconen, die volgende week moeten af zijn: de verrijzenisicoon (1, 30 op 3,66 m) en “het oog dat niet slaapt” (dat 2 meter op 1,6 is).
Deze icoontjes zijn bedoeld om mee te nemen naar België. Inderdaad, als ik ooit eens veilig weg geraak… Ik heb uiteraard vele boodschappen bij voor de gemeenschap. Er is veel nodig. Langs deze icoontjes en kleine religieuze voorwerpen, door de gemeenschap vervaardigd, hopen we enig inkomen te verkrijgen om de nodige inkopen te doen en verdere ondersteuning van mensen in nood. Toegegeven, we worden tot heden ook door een behoorlijke groep moslims en christenen in het dorp gesteund en beschermd, wat uiteraard nog geen volledige bescherming geeft tegen de ultra fanatieke al Nousra, die hier nu flink vertegenwoordigd is.
Zaterdag valt gedurende enkele uren de regen met bakken uit de hemel, wat iedereen verheugt. Als je daarna door het venster naar het terrein kijkt zie je hoe heel de oppervlakte alsook de kleine binnentuin een aanblik van fris groen geeft. Hier in de woestijn regent het maar af en toe en er kan eigenlijk niet genoeg regen vallen. Met de uitdrukking “ sakata matarra” (het regent) hoort ge de regen al kletteren.
Onze man die juist uit Damascus gekomen is en probeert daar wat mensen te helpen, vertelt dat de oorlog tegen Syrië niet alleen fysische en materiele ellende veroorzaakt maar vooral ook morele ontwrichting. Menige families hebben nauwelijks of geen middelen om aan eten te komen. Alles is bovendien veel duurder geworden. Sommigen proberen hier of daar klusjes te doen, velen proberen te stelen, sommige meisjes gaan hun lichaam verkopen om wat geld voor de familie te hebben. Jongens zien dat sommige leeftijdgenoten een wagen hebben, een geweer en flink betaald worden om het land te helpen ontwrichten en de bekoring is voor hen heel groot om zich bij hen aan te sluiten. Zelfs als de oorlog gedaan is, hoe moeten deze jongeren leren wat rechtvaardigheid, echte liefde en eerlijk leven is? Voor de rebellen zelf hebben vrouwen de plicht om deze strijders aan te moedigen door zo overvloedig mogelijk met hen omgang te hebben. Hoe kunnen deze mannen en vrouwen later nog ooit leren trouw te zijn? En wat met de kinderen waar niemand van weet wie hun vader is? Hier zit duidelijk een satanisch plan achter om het land moreel geheel te ontwrichten. Syrië wordt in het hart getroffen: het gezin.
De vierde paaszondag is hier de zondag van de genezing van de lamme terwijl het in de Latijnse ritus roepingenzondag is. In de eucharistie bidden we vooral voor drie intenties. Vooreerst om steeds meer Jezus als de Goede Herder te leren navolgen, die niet alleen de goede richting aan de schapen wijst, hen voedsel en water geeft maar hen zo liefheeft dat hij er zijn leven voor geeft. Vervolgens bidden we voor roepingen in de Kerk, vooral ook voor priesterroepingen, alsook voor onze eigen priesteropleiding hier. Het hernieuwde directorium van de congregatie van de clerus voor het leven en het ambt van de priesters wijst op de verregaande gevolgen van de secularisatie waardoor de verleiding groot geworden is om alles bij het ‘gewoon menselijke’ te houden, terwijl Jezus ons juist uitnodigt om Hem onverdeeld na te volgen. Dit vraagt een herbeleving van de christelijke eigenheid, die een grote positieve weerslag kan hebben op de nieuwe evangelisatie. Tenslotte bidden we uiteraard voor een duurzame vrede in Syrië en de vele mensen die nu allerlei ellende te verduren hebben.
Nadat we in het atrium het middagmaal genoten hebben, worden er weer sketches gedaan, zogezegd omdat ik ga vetrekken. En ’s avonds gaan ze pannenkoeken bakken. Omdat er ooit een koffietoestel met een container meegekomen is ga ik, die voorlopig de enige ben die dit apparaat ken, koffie zetten. Voor sommige Syriërs, die gewoon zijn van die dikke drek te drinken, zal het wellicht als water smaken, maar het geeft toch een feestelijke sfeer: gewone koffie (die al lang over tijd is natuurlijk) op z’n Europees. Heerlijk. Er is zelfs nog een gelegenheidskoortje dat een concertje brengt. En dan komt er een vervelende dissonant. De elektriciteit was deze avond weer afgesloten. Dat is niet erg, dat zijn we al lang gewoon. Per ongeluk heeft hiermee echter iemand in een kamer een mazoutkacheltje omgestoten. Dat is een rechtopstaand ding met daarboven een vaatje met mazout. Dat vaatje was vol en zo was heel de vloer vol mazout. Dus: wachten tot morgen vroeg wanneer er licht is en dan met man en macht die kamer ontruimen en poetsen. En zo gebeurde het. Misschien is het een teken dat de oorlogsomstandigheden waarin we nu al veel te lang moeten leven de stress al te zeer verhogen. We weten echter dat onze moeilijkheden beperkt zijn in vergelijking met de ellende waarin zovelen hier moeten leven en in vergelijking met de vele (9?) miljoen vluchtelingen in Syrië zelf.
Maandag worden twee orthodoxe priesters uit Aleppo ontvoerd: Boulos Yazini en Youhana Ibrahim. Het zijn twee bekende en moedige bisschoppen die met de rebellen gingen onderhandelen voor de vrijlating van hun gekidnapte priesters en daarbij werden ze dus zelf ontvoerd. Een reden om in de eucharistieviering vurig te bidden voor hun vrijlating. Dinsdagavond wordt meegedeeld dat ze vrij gelaten zijn. Het blijkt echter een leugenachtig bericht te zijn om verwarring te zaaien. Ze zijn niet vrij.
Ondertussen krijg ik van BRT 1 radio een telefoon. Ze willen me interviewen voor de uitzending op vrijdag 11.00 u – 12.00 u. Vermits ik zelf echter niet te bereiken ben op dat ogenblik wordt het interview noodgedwongen vooraf opgenomen, op woensdag middag. De telefoon aan mijn kant was erg onduidelijk terwijl zij mij goed verstonden, zeiden ze. Dus heb ik maar geprobeerd te zeggen wat ik wilde zeggen. Dit heeft een veertigtal minuten geduurd. Nu afwachten wat ze er uit gaan halen. Ik heb wel gevraagd om zelfs de naam van ons dorp uit veiligheid niet te noemen, wat ze me beloofd hebben.
Enkele bedenkingen. Er wordt blijkbaar een actie gevoerd om geld in te zamelen voor Syrië en de vluchtelingen. Op zich een edel doel. Toch is dit niet het eerste dat moet gebeuren. Voordat de oorlog tegen Syrië uitbrak zijn er geen Syrische vluchtelingen geweest. Het leven was erg goedkoop (15 Syr. P. voor tien broden en 75 S.P. had ongeveer de waarde één €, wat overigens nu nog zo is in de officiële winkels, maar die zijn nu meestal door gewapende bendes vernield), gratis onderwijs, gratis universiteit, gratis ziekenzorg, Syrië produceerde zelf zijn medicamenten (die men wel moet betalen) waardoor ze veel goedkoper zijn. Er waren nagenoeg geen armen. Ondertussen heeft Turkije 130 fabrieken in Aleppo ontmanteld en alles gestolen waardoor 130.000 gezinnen plots zonder inkomen zijn. En 1, 5 miljoen vluchtelingen die nergens terecht konden werden hier opgevangen én onderhouden…Als het westen en zijn bondgenoten ophouden allerhande gewapende bendes te steunen, is het hier morgen vrede en kunnen ze het land dat ze verwoest hebben mee helpen opbouwen. Mensen die nog een huis hebben, al of niet verwoest, kunnen dan veilig terug en de regering zal hen helpen bij de heropbouw.
Priester Daniël Maes.
Mediawerkgroep Syrië 
Reacties
Nog geen reacties