Mediawerkgroep Syrië

Latest Post

Priester Daniël Maes: Pasen 2015 en gouden priesterjubileum

Daniël Maes, norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.

Goede Vrienden,

Ondertussen ben ik veilig en wel voor enige tijd op vakantie in België
en kan ik bovendien nog, met bijna een jaar vertraging, mijn gouden
priesterjubileum vieren.

Van harte.

P. Daniel.

maesdaniel3@gmail.com

.

GOUDEN PRIESTERJUBILEUM PATER DANIEL

.

Maandag 13 april 2015

Pasen 2015

Met ons klein groepje (zeven zusters en drie ‘broeders’) hebben we zo intens mogelijk de diensten van de Goede Week gezongen. Vanuit de oorlogen in het Midden-Oosten en elders was het vooral een verdieping van het besef dat de kruisdood van Jezus werkelijk het centrum van onze mensengeschiedenis is. In zijn kruisdood heeft Hij de ontelbare onschuldig vervolgde, ontheemde, gemartelde en vermoorde mannen, vrouwen en kinderen nieuw leven geschonken. Op Palmzondag kwam abouna Georges, zodat we nog eens een uitgebreide byzantijnse dienst met palmprocessie hebben gehouden. Olijventakken waren er genoeg.

Tijdens de eerste dagen van de Goede Week was er nog wat tijd voor enkele lessen theologie en voor wat werk in de tuin. Er groeit een massa spinazie die elke dag uitgedund kan worden. Verschillende soorten tomatenplanten worden in afzonderlijke bakken uitgeplant. Granaatappelboompjes worden geplant en de grote bomen krijgen al regelmatig water. Gelukkig hebben we verschillende keren een fikse regenbui gekregen. Gans het terrein met de duizenden vruchtbomen kleurt groen van het gras en onkruid dat gretig door de schapen wordt gegeten. Binnen en buiten wordt er gepoetst en opgeruimd.

Het ‘Triduum Sacrum’ hebben we ook in de kleine crypte doorgebracht. Op Witte Donderdag, nadat we de lange middaggebeden hadden verricht, werden we nogmaals verrast met onverwacht bezoek. De bisschop met moeder Agnès-Mariam en zr. Carmel waren plots in ons midden. Ineens was er weer een feeststemming. Ze hadden ook een Fransman bij, een jongen die in Libanon politieke wetenschappen studeert, maar zich voorbereid op het doopsel. Hij is erg rationeel opgevoed en zonder enige religieuze vorming. Toch voelde hij zich meteen thuis en heeft ook alle diensten meegedaan. De Witte Donderdagviering van de Latijnse liturgie werd gevierd om 18.00 uur en duurde twee uur. Daarna hadden we een goede maaltijd. Om half tien werden de zogenaamde twaalf evangeliën gelezen. Het zijn gebeden en gezangen, afgewisseld met zowat heel het passieverhaal van de vier evangelies, verdeeld over twaalf lezingen. Ook deze dienst duurde ruim twee uur, tot middernacht. Daarna was er nog vrije aanbidding.

Op Goede Vrijdag worden de ‘koninlijke uren’ gebeden om 10.00 uur, die twee uren duren. Om 15.00 uur volgden dan de dienst rond de kruisiging, kruisafneming en graflegging. Dit wordt in de byzantijnse liturgie heel intens gevierd en uitgebeeld. Dit duurde tot na acht uur ‘s avonds. Het is wel een dienst waar tussendoor ook de moslimvluchtelingen graag aan deelnemen. Bij de begrafenis hoort een processie met bloemen die later op ‘de lijkwade met de afbeelding van Jezus’ gelegd wordt. Ook wordt overvloedig parfum gebruikt.

Op Stille Zaterdag hadden we in de namiddag een byzantijnse liturgie voorzien, maar abouna Georges liet weten dat hij helaas toch niet kon komen. Zo was het dan echt een ‘stille zaterdag’ tot ’s avonds half elf met de avondwake als een mengeling van byzantijnse vespers en Latijnse paasnachtviering. Vrijwilligers en vluchtelingen waren daarbij extra aanwezig. Zij verzorgden trouwens mee de vele lezingen. We begonnen in de crypte en daarna volgde buiten op de koer de wijding van het vuur en het ontstekern van de paaskaars. Bij de processie naar de kerk volgde een lange Arabische zang met daarna de lofzang op de Paaskaars (exultet). Hierna de vijftien, soms heel lange lezingen van de byzantijnse vesperdienst die voor een deel overeenkomen met de lezingen van de Latijnse paaswake. Verder was het ongeveer de Latijnse dienst, die eindigde om twee uur in de morgen. Zoals na de kerstnacht is het hier echter de gewoonte om ook na de paaswake uitbundig liederen te zingen. En dat gebeurde nu met nog meer enthousiasme in aanwezigheid van moeder Agnès-Mariam en zr. Carmel. Uit volle borst werden nog ruim een uur lang dansend en springend paasliederen gezongen uit verschillende landen en talen. Ondertussen werd een tas thee geserveerd. Om drie uur gingen we slapen.

Op Paaszondag kwam abouna Georges voor de paasdienst met de lange voorbereiding, de zogenaamde ‘aanval’. Driemaal wordt op de gesloten kerkdeur geslagen met het kruis. Van binnenuit komt de stem (van de duivel) die vraagt wie die Koning is. Uiteindelijk gaat de deur open. Iedereen is in het wit of heeft een wit kleed of gewaad. Deze dienst duurde van 12.00 uur tot 15.00 uur. Dan moesten we vlug gaan eten want om 17.00 uur kwam de bisschop voor de inkleding van zr. Esperanza uit Venezuela, wat hier het kleine ‘schème angélique’ heet. Daarna hielden we de vespers met de lezing van de verschijning van Jezus aan de apostelen, die Hij de wereld inzendt. Het wordt in vijftien talen gelezen om de universaliteit van de verspreiding van het evangelie te verbeelden. Dat duurde tot 19.00 uur. En zo was het liturgisch gedeelte voltooid.

Paaszondagavond gebruiken we om eens gezellig samen te zijn. Zoals naar gewoonte wordt voor ieder een schrifttekst gelezen. Men mag kiezen uit het Oude of het Nieuwe Testament en dan wordt de Bijbel open geslagen. Dit lokt vurige gesprekken uit, die tot in de vroege uurtjes duren. Vooral de ernst van de ‘eindtijd’ en de noodzaak om zich zonder compromis voor te bereiden op de wederkomst van Jezus komen uitvoerig aan bod.

Maandagmorgen is de tijd van het vertrek voor moeder Agnès-Mariam en zr. Carmel weer gekomen. Ook Valeriaan, de Franse student in Libanon rijdt mee. Er volgen nog lange gesprekken met de afzonderlijke zusters en fraters en uiteindelijk zijn ze om half drie vertrokken, oppgehaald door een Libanees die afkomstig is uit Ma’aloula en vertelt dat de meerderheid van de gezinnen in Ma’aloula al is teruggekeerd. De eucharistie wordt ’s avonds gevierd.

Dinsdag zingen we de Lauden van Pasen op de middag, voor de eucharistie. ’s Avonds kijken we naar de nieuwe film van Tolkien. Vroeger zagen we van hem al: ‘The Lord of the Rings’. Nu is het ‘The Hobbit, de oorlog van de vijf legers’, die de fraters tussendoor toch van het internet hebben kunnen plukken. Het is apocalyptische stijl waarin de christelijke waarden helemaal verwerkt zijn.

Langs Libanon naar Zaventem

Uiteindelijk vertrek ik voor enkele weken vakantie naar België. Om half zes brengt een vriend mij samen met drie anderen van Damascus naar Libanon. De stadsdelen waar we door rijden zien er allemaal heel gewoon uit. Er zijn wel verschillende controleposten vooraleer we Damascus kunnen verlaten maar het gaat vlot. Aan de grens met Libanon begonnen de problemen. Mijn paspoort was nog tien dagen geldig, ruim lang genoeg zou ik denken. Voor de Libanezen moet een paspoort echter nog een maand geldig zijn. Kortom, ik moest van zowat acht uur tot 13.30 u blijven wachten want ze moesten naar Beiroet bellen en ook mijn vliegtuigticket hebben. Zr. Carmel stuurde per fax mijn ticket. En om 13.30 u werd ik opgehaald door een vriendelijke onbekende die mij een kilometer verder afleverde aan een andere vriendelijke onbekende die mij naar een parking in Beiroet bracht en daar kwam zr. Carmel mij halen. De laatste chauffeur was een Libaneze moslim, maar heel open. Hij toonde mij een medaille van de grote heilige Rafka die hier in Libanon vereerd wordt. Hij kon maar niet begrijpen wat ik in Syrië kwam doen nu er zoveel problemen en terroristen zijn. Hij zal wel niet de enige zijn. Het weerzien met moeder Agnès-Mariam en zr. Carmel was uiteraard weer heel hartelijk. Vandaar naar de vlieghaven van Beiroet. Uiteindelijk ben ik veilig in Zaventem geland en zal enkele weken hier blijven

In de abdijgemeenschap van Postel-Mol, waartoe ik behoor, mag ik op donderdag 23 april mijn gouden priesterjubileum vieren in de eucharistieviering van 11.00 uur in de abdijkerk. Indien er vrienden zouden zijn, die willen komen en geen uitnodiging gekregen hebben voor de eucharistie en aansluitend voor de receptie, dat zij deze mededeling als uitnodiging aanvaarden. Weet dat je hartelijk welkom bent. Ik moet je helaas vragen reeds morgen of overmorgen (ten laatste) uw eventuele aanwezigheid te melden aan paula.smeyers@scarlet.be. Doe het.

Van harte.

Priester Daniël Maes.