Brief aan minister Rosenthal van een Vlaamse pater

Daniël Maes (74), norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.

Abdij Postel-Mol, 6/9/2012

Geachte Heer Rosenthal, Nederlandse Minister van Buitenlandse Zaken

Excellentie,

Sta me toe enige achtergrondinformatie te geven voor de bijeenkomst sanctiewerkgroep Vrienden van Syrië van 20 september 2012.

Als pater norbertijn van de Belgische abdij van Postel-Mol (België) ben ik sinds 2010 werkzaam in Mar Yakub, Qâra (bisdom Homs). Wanneer u mijn schrijven ontvangt ben ik reeds terug in Syrië en kan daarom helaas op de bedoelde samenkomst niet aanwezig zijn, waar ik graag een getuigenis had willen geven.

Ik twijfel niet aan de edele bedoelingen van de bijeenkomst over de sancties, nl. het bloedvergieten stoppen. De ervaring van het leven in Syrië en het ondergaan van de oorlog aldaar noopt mij evenwel met nadruk te zeggen dat het opleggen van sancties, zoals het steunen van de “oppositie” de ellende en het bloedvergieten alleen maar zal vergroten. En de sancties wurgen het gewone volk.

De algemene opinie, die nog wel even zal stand houden, meent dat het kwaad in Syrië alleen maar veroorzaakt wordt door die duivel van een president en zijn regering, dat dus Rusland en China tot inzicht moeten gebracht worden, dat de duimschroeven van de sancties nog meer moeten aangedraaid worden, dat de “oppositie” nog meer moet bewapend en gesteund worden om het Syrisch bestuur omver te werpen. Dat lijkt ook het plan van Amerika, Europa, Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar.

Ondertussen wordt echter steeds duidelijker dat de eigenlijke criminele daden en verwoestingen gebeuren door “de oppositie”, zwaar gesteund door deze hoger genoemde zelfverklaarde “Vrienden van Syrië”. Allerwege zijn fundamentalistische moslims nu het vuile werk van de vernietiging van het land  voor het westen aan het doen om te komen tot wat Hillary Clinton vanaf het begin eiste: “We need a new Middle East”. Die landen die het hardst roepen dat het bloedvergieten moet stoppen zijn de criminele bendes nu het zwaarst en het meest aan het bewapenen en steunen. Deze schizofrenie van de westerse politiek én media is zich nu steeds duidelijker aan het openbaren.

Als de ellende alleen maar kwam van een duivel van een president, waarom was Syrië dan decennia lang een model van vreedzaam samenleven tussen alle etnische en geloofsgroepen voor gans de Arabische  wereld? Waarom was er voor allen, mannen en vrouwen,  een vrijheid en gelijkheid zoals die nergens in de Arabische wereld te vinden was? Waarom namen bijna 2 miljoen vluchtelingen hun toevlucht in Syrië waar ze als gelijkwaardig werden behandeld? Waarom leefde de bevolking in een betrekkelijke maar reële welvaart? Waarom moest  Syrië vanaf het begin met de steun van het westen en zijn Arabische bondgenoten samen met Libië in de “Arabische Lente” geforceerd worden? En waarom heeft het Syrische volk al bijna anderhalf jaar heldhaftig stand gehouden?

Omgekeerd kunnen we ons vragen stellen over de sancties en de steun aan de “oppositie”. Waarom hebben de zwaar bewapende groepen van de “oppositie” nooit enige dialoog met de regering gewild? Waarom  hebben ze nooit de talrijke pogingen van democratische hervormingen (nieuwe constitutie, nieuw parlement…) gesteund? Wijst dit er niet op dat ze niet geïnteresseerd zijn aan vrijheid en democratie voor het Syrische volk en nu ook niet geïnteresseerd zijn aan het stoppen van het bloedvergieten. Moeten Europese landen deze ellende dan nog groter gaan maken? Om Amerika te dienen? Om de salafisten van Saoedi- Arabië of Qatar te plezieren? Is dat de taak van het ministerie van buitenlandse zaken?

Het is wenselijk dat een ministerie van buitenlandse zaken niet streeft naar een kortstondig succes van een vluchtige openbare opinie. Het moet ook daarna nog kunnen  getuigen dat niet heeft meegeholpen aan de waanzinnige vernietiging van een land, de vernietiging van een oud erfgoed  en aan het uitmoorden van een onschuldige bevolking.

Excellentie, indien u in de huidige situatie van Syrië de juiste visie heeft en de moed om er naar te handelen, wil ik je kandidatuur steunen voor een nobelprijs voor de vrede.

Met eerbiedige hoogachting

P. Daniël Maes o. praem.

.

P.S. In bijlage voeg ik er mijn pleidooi bij voor het steunen van de brede “verzoeningsbeweging” (Mussalaha) die uit het Syrische volk zelf ontstaan is.